هشدار صریح عباس عبدی درباره اتهام زنی تندروها علیه قوه قضائیه، شورایعالی امنیت ملی و دولت | چرا این ادعاها و اتهامات هیچوقت پیگیری نمی‌شوند؟

به گزارش اقتصادنیوز، عباس عبدی در هم میهن درباره اتهامات مربوط به امیرحسین ثابتی به نکاتی اشاره کرد.

سالهاست بخشی از اصول‌گرایان ادعاهایی را علیه رقبای سیاسی خود در ایران مطرح می‌کنند و اتهاماتی را به آنها می‌زنند، اتهاماتی که هیچوقت مورد بررسی قرار نمی‌گیرند. چرا این ادعاها و اتهامات هیچوقت پیگیری نمی‌شوند؟ 

دلیل این موضوع روشن است، اگر این اتهامات واقعی بود نیازی نبود که از سوی اینها گفته شود زیرا خود دستگاه قضایی با اشتیاق و به سادگی به آنها رسیدگی می‌کرد. اما آنها وقتی اتهام می‌زنند و اینها هم رسیدگی نمی‌کنند، به عبارتی معنایش این است که اینها را دستگاه قضایی اصلا قبول ندارد که بخواهد وارد مرحله رسیدگی شود. در هر حال وظیفه‌ دستگاه قضایی این است که از آنها سند بخواهد و بگوید اسنادتان را بیاورید تا رسیدگی شود و اگر اثبات نشد، آن موقع آنها باید مجازات شوند. 

البته و‌ متأسفانه آنهایی هم مورد اتهام قرار می‌گیرند، شکایت نمی‌کنند. دلیلش هم این است که هیچ امیدی به رسیدگی ندارند. در مجموع، به دلیل عملکرد دستگاه قضایی در دهه 70 و به ویژه دهه 80 به بعد، این موضوع خیلی رواج پیدا کرده و عادی شده است. وقتی که قاضی سعید مرتضوی بود، اتهام‌زنندگان هم همین افرادی مشابه اینها می‌شوند و خیلی فرقی نمی‌کند. اساسا متوجه نیستند هنگامی که اتهامی به یک فرد یا شرکت می‌زنند، اگر رسیدگی نشود، اتهام بزرگ‌تری ثابت شده و آن بی اعتباری سیستم عدالت در آن حکومت است و به این مورد توجهی ندارند.

زمینه رشد طیفی که این اتهامات را می‌زنند، از کجا فراهم شده است؟ اصولا این جریان چه قرابتی به جریان اصول‌گرا دارند؟ 

کار این جریان‌ها به جایی رسیده که رسما اعلام می‌کنند که دستگاه قضایی و شورای عالی امنیت ملی هم برایشان ارزشی ندارد. برای مثال به همین موضوع هفته اخیر پیرامون ستاد امر به معروف می‌توان اشاره کرد. همچنین سخنگوی جبهه پایداری هم گفته که مخالفت با قانون عفاف و حجاب پروژه مهندسی شده دشمن است. تحلیل‌تان از این موضوع و ایستادن مقابل دستگاه قضایی و شعام چیست؟

دقیقا همین مساله است. فرض کنید که چنین حرفی را ما بزنیم. آدم را به صلابه می‌کشند. ولی خودشان که این حرف‌ها را بزنند، هیچ مساله‌ای نیست. معنایش این است که دستگاه قضایی یا عدالت، از نظر اینها استقلال کافی ندارد و ابزار اینهاست و می‌گویند باید در خدمت ما باشید نه در خدمت قانون و عدالت؛ و متوجه نیستند که با این کار خودشان، دستگاه قضایی را بی‌اعتبار می‌کنند. 

دستگاه قضایی در هر کشوری، بنیان مشروعیت آن کشور است. در این مورد حتی قابل مقایسه با دستگاه‌های دیگر هم نیست. بنابر این آنها هنگامی که اعتبار و استقلال دستگاه قضایی را این گونه به چالش می‌کشند، یعنی خودشان را بالاتر از قانون و بالاتر از عدالت و هر چیز دیگری تعریف می‌کنند. هنگامی که این کار را کنند، قدرت نشان می‌دهند اما در واقع به قیمت بی اعتبار کرذن سیستمی است که می‌گویند، می‌خواهیم از آن دفاع کنیم. اینجاست که تناقض این رفتار جالب است.

برخی از افرادی که چنین اتهاماتی را می‌زنند، تریبون و مقام رسمی هم دارند و به صورت مشخص در مجلس هستند. شورای نگهبان و رد صلاحیت‌ها چقدر در رشد این جریان کمک کرده و تاثیر داشته است؟ 

بطور کلی، رد صلاحیت‌ها به معنای تبعیض نظام‌مند است و حتی تبعیض اتفاقی هم نیست. در واقع به اینها می‌گوید که شما محبوب ما هستید و نیازی نیست که با آدم‌های قوی‌تر از خودتان رقابت کنید ما شما را بالا می‌کشیم. این تیپ آدم‌ها، طبیعی است که وقتی می‌آیند، همین حرف‌ها و ادعاها را علیه دیگران مطرح می‌کنند، چون مستحضر به یک تبعیضی هستند که این تبعیض و در عمل، هم در حوزه انتخابات و هم در حوزه قضایی، به کمک‌شان می‌آید. این یکی از فجایع سیاسی