شهپادها ورق جنگ اوکراین را برگرداندند | افسران دریایی، جنگ دریای سیاه را دنبال می‌کنند
به گزارش اقتصادنیوز، پهپادهای دریایی (شهپادها) یا وسایل نقلیه سطحی بدون سرنشین (USV) جنگ در دریای سیاه و رودخانه‌هایی که به آن می‌ریزند را متحول کرده‌اند.
آن‌ها شبیه دوستانی به نظر می‌رسند که در قایق‌ها وقت می‌گذرانند. اما واقعیت چیز دیگری است. یکی از قایق کوچک به داخل آب می‌پرد و در حالی‌که آن را به اطراف هل می‌دهد، دیگران از ساحل نگاه می‌کنند. مردی با یک مسلسل در دست، از میان نیزارهای بلند پنهان از چشم کنجکاوان نظاره‌گر است. ناگهان قایق، بدون هیچ‌کس روی آن، با سرعت به دوردست می‌رود؛ از یک ون سفید در ساحل به‌طور از راه دور کنترل می‌شود. امروز این مردان قایق را آزمایش می‌کنند، اما مأموریت بعدی آن حمله به یک هدف روسی خواهد بود.
منیژه موذن در اکوایران نوشت: پهپادهای دریایی یا وسایل نقلیه سطحی بدون سرنشین (USV) جنگ در دریای سیاه و رودخانه‌هایی که به آن می‌ریزند را متحول کرده‌اند. هر ماه فناوری کنترل این شناورها پیشرفته‌تر می‌شود. نیروهای اوکراینی به‌دلیل بیرون راندن ناوگان دریای سیاه روسیه از بخش غربی این دریا و گشودن یک کریدور امن برای صادرات حیاتی غلات در سال ۲۰۲۳ اعتبار یافته‌اند. اما نیروی دریایی اوکراین کشتی بزرگی در اختیار ندارد. امروز تنها یکی از شاخه‌های سرویس‌های امنیتی است که با روس‌ها در دریا، رودخانه‌ها و دلتای پوشیده از نیزار می‌جنگد.
نشست‌های این ماه میان آمریکا، روسیه و اروپا هیچ توافق ملموسی برای پایان جنگ اوکراین به بار نیاورده است. در خشکی، نیروهای اوکراینی پیشروی‌های روسیه در جبهه شرقی را به یک خزش خونین و کند محدود کرده‌اند. در دریا هم این پهپادها، موشک‌ها و قایق‌های کوچک اوکراینی هستند که روس‌ها را بیرون نگه می‌دارند.
در پایگاهی در منطقه میکولایف، نیروهای «گردان باراکودا» با استفاده از یک پهپاد شناسایی به جست‌وجوی تحرکات در اولشکی، شهری تحت کنترل روسیه در آن سوی رود دنیپر مقابل شهر اوکراینی خرسون می‌پردازند. دوربین آن‌قدر قوی است که وقتی روی تصویر زوم می‌کند، صفحه پر می‌شود از تصویر یک اردک در حال خودآرایی. در بخش‌های دیگر پایگاه، مردان مین‌هایی می‌سازند تا در دهانه ورودی رودخانه‌ها بکارند؛ نقاطی که اگر بدون محافظ بمانند، به روس‌ها اجازه می‌دهد پنهانی به عمق خاک اوکراین نفوذ کنند. در یک انبار، مهندسان و جوشکاران در حال ساخت USVها هستند: یکی محفظه‌ای برای تخلیه سربازان زخمی دارد؛ دیگری یک شناور باریک انتحاری است که برای حمله به اهداف بزرگ دریایی یا زیرساختی طراحی شده؛ بقیه می‌توانند مملو از مواد منفجره شوند یا به پرتابگر موشک یا سینی‌هایی مجهز شوند که پهپادهای پرنده را نزدیک هدف حمل می‌کنند.
این گردان متعلق به نیروی دریایی نیست بلکه به ارتش تعلق دارد. در آب، دفاع از اوکراین به شبکه‌ای از سازمان‌های مختلف سپرده شده که همکاری محدودی با یکدیگر دارند. سرویس اطلاعات نظامی اوکراین (HUR) و معادل غیرنظامی آن، سازمان امنیت (SBU)، عملیات USV خود را اجرا می‌کنند، گاهی بدون اطلاع‌رسانی به نیروی دریایی. رؤسای این سازمان‌های اطلاعاتی برخلاف فرماندهان ارشد نیروی دریایی بازیگران سیاسی مهمی هستند و اغلب بهتر می‌توانند برای عملیات‌هایشان تبلیغ کنند.
تا سال ۲۰۱۴ نیروی دریایی اوکراین در کریمه مستقر بود. وقتی روسیه شبه‌جزیره را تصرف کرد، بیشتر کشتی‌های اوکراین از دست رفت و دو سوم پرسنل آن جدا شدند. در آغاز تهاجم تمام‌عیار روسیه در سال ۲۰۲۲، نیروی دریایی اوکراین بسیاری از کشتی‌های باقی‌مانده‌اش را از دست داد، از جمله آخرین ناوچه‌اش را که غرق شد تا به دست روس‌ها نیفتد. امروز ۸۰ درصد خط ساحلی اوکراین در کنترل روسیه است.
بااین‌حال نیروی دریایی اوکراین در سال ۲۰۲۲ موفق شد مانع از اجرای هرگونه عملیات آبی ـ خاکی بزرگ توسط روسیه شود. در آوریل ۲۰۲۲، این نیرو با موشک‌های ضدکشتی دست‌ساز خود، رزم‌ناو سنگین روسی مسکوا، پرچمدار ناوگان دریای سیاه روسیه را غرق کرد. این یک تقویت روحیه بزرگ بود. پس از آن نیروهای اوکراینی ناوگان روسیه را از پایگاه‌هایش در کریمه بیرون راندند. به گفته «هانا شلست»، تحلیلگر اهل اودسا، بزرگ‌ترین موفقیت‌ها زمانی حاصل شده که نیروی دریایی و سایر سرویس‌ها با هم همکاری کرده‌اند. سازمان امنیت (SBU) از شناورهای بدون سرنشین (USV) استفاده می‌کند و یورش‌هایی انجام می‌دهد، اما برای مشاوره در زمینه ناوبری به کارشناسان دریایی نیاز دارد. (علاوه بر این، برای عملیات‌های بزرگ، USVهای اوکراین به اطلاعات ماهواره‌ای آمریکا وابسته‌اند؛ اگر آمریکا این پشتیبانی را قطع کند، آسیب بزرگی خواهند دید.) «دمیترو پلتنچوک»، سخنگوی نیروی دریایی، یادآور می‌شود که واحدهای دریایی حتی در خشکی در کنار سربازان می‌جنگند.
«آندری ریزنکو»، ناخدای پیشین نیروی دریایی، با اشاره به نقشه دریای سیاه هشدار می‌دهد که بیرون راندن روس‌ها از بخش غربی به معنای کنترل اوکراین بر آن نیست. کریدور غلات در امتداد ساحل قرار دارد و شناورهای کوچک اوکراینی برای پاکسازی آن مین‌ها را جست‌وجو می‌کنند. اما به گفته او، نه کشتی‌های اوکراینی و نه روسی نمی‌توانند در باقی این «منطقه خاکستری» حرکت کنند. روس‌ها همچنان قادرند اودسا را با موشک و پهپاد هدف قرار دهند و بنادر رودخانه‌ای میکولایف و خرسون همچنان برای کشتیرانی غیرقابل‌دسترس هستند. روسیه در حال توسعه USVهای خود است و توانایی بسیار بیشتری در مقابله با نمونه‌های اوکراینی پیدا کرده است.
در سال ۲۰۱۸، ریزنکو در یک گروه کاری تخصصی حضور داشت که استدلال می‌کرد اوکراین به کشتی‌های بزرگ جدید نیازی ندارد؛ بلکه به یک «ناوگان کوچک» متشکل از قایق‌های کوچک و سریع و USVها نیاز دارد. دیدگاه او اکنون به واقعیت بدل شده است. او می‌گوید از سال ۲۰۲۲ تاکنون حدود ۱۰۰ شناور کوچک و پرسرعت توسط متحدان تحویل داده شده است. افسران دریایی در سراسر جهان جنگ دریای سیاه را دنبال می‌کنند تا درس‌هایی برای دفاع از کشتی‌هایشان بیاموزند ــ کشتی‌هایی که آشکارا در برابر حملات USV بسیار آسیب‌پذیرتر شده‌اند. برای اوکراین، کارایی پهپادهای دریایی در برابر ناوهای سنگین دلگرم‌کننده بوده است، اما برای متحدانش نگران‌کننده است.
ارسال نظر