پیام روشن اروپا به اسرائیل با به رسمیت شناختن «کشور فلسطین»/ استارمر در مسیر مکرون
به گزارش اقتصادنیوز، پس از امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه، حالا نوبت کی‌یر استارمر است که اعلام کند کشورش موضوع شناسایی کشور فلسطین را در برنامه خود دارد.
فرانسه و انگلیس مهم‌ترین کشورهای غربی محسوب می‌شوند که ساز مخالفت با نتانیاهو را کوک کرده و درصدند تا با به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین، نخست‌وزیر اسرائیل را به پذیرش آتش‌بس در غزه وادار کنند.
اقتصادنیوز: آنچه تاکنون راه‌حل «دو دولتی» را اجرایی نکرده‌است، مناقشه میان اسرائیل و فلسطین است. از یک سو اسرائیل حاضر به بازگشت به مرز‌های 1967 نیست و ادعای مالکیت بر مرز‌های شرقی بیت‌المقدس را دارد، و از سوی دیگر فلسطینی‌ها معتقدند که در این طرح زمین‌های کمی برای آنان درنظرگرفته‌شده است و آزادی‌های آنان نیز محدود خواهد شد.
دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا روز سه شنبه به وقت محلی در هواپیمای ریاست جمهوری این کشور به خبرنگاران گفت: من در مورد تصمیم بریتانیا برای به‌رسمیت شناختن کشور فلسطین گفت‌وگویی نکرده‌ام و ما همسو با این تصمیم‌گیری نیستیم. حرف‌هایی که نشان از مخالفت آمریکا با اساس تصمیمی دارد که مکرون و حالا استارمر گرفته‌اند.
آیا بریتانیا واقعا کشور مستقل فلسطین را به رسمیت می‌شناسد؟
کی‌یر استارمر نخست‌وزیر بریتانیا روز سه‌شنبه اعلام کرد که لندن در ماه سپتامبر کشور مستقل فلسطین را به رسمیت خواهد شناخت؛ مگر آنکه اسرائیل گام‌های معناداری برای پایان دادن به وضعیت فاجعه‌بار غزه بردارد. جملات استارمر بلافاصله در رسانه‌های غربی انعکاس فوق‌العاده‌ای پیدا کرد. اما کمی بعد، موجی از ناامیدی از انگلیسی‌ها جای خود را به امید اولیه داد.
دولتی که حزب کارگر آن را تشکیل داده، تا امروز عملکرد معناداری علیه نسل‌کشی در غزه از خود نشان نداده است. در هفته های گذشته با انتشار تصاویری از قحطی و شلیک نظامیان اسرائیلی به کودکان و بزرگسالانی که در صف دریافت اندکی نان بودند، دولت‌های غربی بالاخره تصمیم گرفتند تا به وقوع یک فاجعه در باریکه غزه اعتراف کنند.
استارمر حتی پس از آنکه مکرون اعلام کرد فرانسه در ماه سپتامبر کشور مستقل فلسطین را به رسمیت می‌شناسد؛ تلاش کرد از زیر بار اقدامی مشابه شانه خالی کند. عدم علاقه استارمر به کاری که مکرون انجام داد باعث شد تا پارلمان بریتانیا و اعضای حزب کارگر به او فشار زیادی وارد بیاورند و او در حالی که قرار بود این هفته با کابینه‌اش در مورد مساله فلسطین چانه‌زنی کند، روز سه‌شنبه خبر احتمال پذیرش کشور فلسطین را رسانه‌ای کرد.
اما شرطی که استارمر برای اسرائیل و نتانیاهو گذاشته است، ماجرا را پیچیده کرده است. کشورهای اروپایی با تاکید بر راه‌حل دو کشوری، بسیار دیر به فکر پیگیری برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین افتادند.
مشروط کردن این شناسایی که می‌تواند به یک ابزار برای کنترل اسرائیل منجر شود، از اثر آن خواهد کاست. اسرائیلی‌ها و آمریکایی‌ها در آخرین دور از گفتگوهایی که در دوحه برای دستیابی به یک آتش‌بس برگزار شده بود، با انداختن تمام تقصیرها بر گردن حماس، نمایندگان خود را از قطر برگرداندند.
روند گفتگوها در ماه‌های گذشته نشان می‌دهد که شانس رسیدن به یک توافق آتش‌بس بسیار پایین بوده و نتانیاهو هم به دلایل داخلی و خارجی مایل نیست که حملات مرگبار در غزه را متوقف کند. در چنین شرایطی بعید به‌نظر می‌رسد درخواست استارمر نخست‌وزیر اسرائیل را وادار کند تا آتش‌بس را تا قبل از ماه سپتامبر بپذیرد و مشخص نیست که استارمر تا چه اندازه آماده است تا به قول خود عمل کند.
گامی نمادین یا اقدامی موثر؟
بسیاری از ناظران معتقدند که به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین تنها اقدامی نمادین است و در حقیقت قرار نیست راه‌حل دو کشوری به آسانی عملی شود. اما برخی ایده متفاوتی دارند.
برونون مدوکس مدیرکل و مدیرعامل موسسه مطالعات بین‌المللی چتم هاوس نوشته است: به رسمیت شناختن، گامی صرفا نمادین است، اما ارزش این نماد افزایش پیدا کرده است. این یکی از چندین اقدامی است که بریتانیا باید برای کمک به افزایش فشار بین‌المللی بر اسرائیل جهت پایان دادن به مرگ، آوارگی و نزدیک شدن به قحطی در غزه انجام دهد.
او در مقاله مهمی که در خصوص اهمیت شناسایی فوری کشور مستقل فلسطین نوشته می‌گوید: به رسمیت شناختن، اسرائیل را خشمگین خواهد کرد. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، پیش‌تر گفته است که کشورهای اروپایی بر ما تأثیر نمی‌گذارند و ما را وادار به کنار گذاشتن اهداف اصلی‌مان نخواهند کرد.
مدوکس تاکید می‌کند: به رسمیت شناختن فلسطین پیامی روشن به اسرائیل است مبنی بر اینکه رفتار آن در غزه و همچنین حملات شهرک‌نشینان و قانونی‌سازی شهرک‌ها در کرانه باختری، به‌طور کامل برای جامعه بین‌المللی غیرقابل قبول و حتی برای متحدان قدیمی و نزدیک، مشمئزکننده است. این پیام را برای اسرائیلی‌هایی که در سال آینده رأی خواهند داد، به‌روشنی بیان می‌کند: حتی دوستان نزدیک اسرائیل هم ممکن است آن را منزوی کنند.
به اعتقاد او یکی از خطرات کوچک در به رسمیت شناختن فلسطین در حال حاضر، این است که چنین گام نمادینی ممکن است توجه را از وظیفه فوری‌تر، یعنی متقاعد کردن اسرائیل به پایان دادن به حملاتش علیه غزه منحرف کند. حالا دیگر ادعای اسرائیل مبنی بر اینکه باعث ایجاد قحطی نشده و مسئول تیراندازی به فلسطینی‌هایی که برای دستیابی به اندک مواد غذایی تلاش می‌کنند نیست، بی‌معنا شده است.
پیام به نتانیاهو باید روشن باشد: رسیدن به آتش‌بس فوری ضروری است و بخش فزاینده‌ای از جامعه جهانی خواستار آینده‌ای ملی برای فلسطینیان است.
ارسال نظر