مردم در روزهای جنگ 12 روزه چگونه نجابت اقتصادی به خرج دادند؟

به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه همشهری نوشت: 

یکی از علل شکست برنامه‌های دشمن در جنگ تحمیلی اخیر، رفتار منطقی مردم در حوزه اقتصاد بود. برخلاف تجارب کشورهای دیگر، مردم ایران در زمان تجاوز رژیم صهیونیستی، از هجوم به بازارها و خریدهای بزرگ و ایجاد کمبود در کالاهای اساسی پرهیز کردند.

قطعا این رفتار هوشمندانه مردم دلیل مؤثری در شکست پروژه براندازی بود. آمارهای بانکی نیز همین واقعیت را به‌خوبی نشان می‌دهند. آمار خریدهای مردم از طریق کارت‌های بانکی در دوره 12روزه تجاوز رژیم صهیونیستی به کشورمان به‌خوبی نشان می‌دهد که خبری از خریدهای هیجانی و احتکار خانگی کالاهای اساسی نبوده است. همشهری براساس اطلاعات شبکه الکترونیکی پرداخت کارت یا شاپرک، آمار خریدهای مردم در دوره جنگ 12روزه را بررسی کرد. برخلاف پیش‌بینی‌ها و تجارب جهانی، داده‌های اقتصادی از دوران 12روزه تنش نظامی، روایتی از بلوغ، منطق و مسئولیت‌پذیری اجتماعی مردم ایران را به تصویر می‌کشد که از هجوم به بازارها و احتکار گسترده جلوگیری کرد.

نمای کلی تراکنش‌های شاپرک

آمار خریدهای مردم با کارت‌های بانکی در دوره جنگ 12روزه نشان می‌دهد مجموع تراکنش‌های شاپرک در آن مقطع 4.5میلیارد فقره بود که نسبت به اردیبهشت امسال 3.3درصد کمتر و نسبت به خرداد سال گذشته یک درصد بیشتر بود. این آمار نشان‌دهنده نبود جهش ناگهانی در خریدها و حفظ روال عادی زندگی اقتصادی توسط عموم مردم است. در حالی که در کشورهای دیگر شاهد خریدهای هیجانی هستیم.

الگوی خرید: تداوم زندگی بدون احتکار

داده‌های بانکی به وضوح نشان می‌دهد که 98درصد از تعداد تراکنش‌ها در دوره جنگ 12روزه مربوط به خریدهای خرد و روزمره مردم (زیر 2میلیون تومان) است. این آمار قوی‌ترین مدرک علیه فرضیه احتکار عمومی و گواهی بر رفتار منطقی مصرف‌کنندگان ایرانی در شرایط بحرانی است. مردم ایران به جای انباشت کالا در دوره جنگ با اسرائیل، به خریدهای عادی خود ادامه دادند.

خریدهای کلان توسط کسب‌وکارها انجام شد

درحالی‌که عموم مردم در دوره جنگ رفتار عادی خرید داشتند، اما ارزش تراکنش‌ها الگوی متفاوتی را از رفتار خریدهای کلان کسب‌وکارها نشان می‌دهد. سهم خریدهای کلان بالای 75میلیون تومان از کل ارزش تراکنش‌ها از 3.5درصد سال گذشته به 50درصد در دوره جنگ افزایش یافت که نشان‌دهنده خریدهای احتیاطی کسب‌وکارها یا جابه‌جایی سرمایه توسط صاحبان سرمایه بود، نه مردم عادی.