چرا تورم در ایران خیال پایین آمدن ندارد؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اکوایران، چرا تورم در ایران ماندگار شده و خیال پایین‌آمدن ندارد؟ تیمور رحمانی، عضو هیات علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران در پژوهشکده پولی و بانکی به این سوال پاسخ داده است.
گزارش تحلیلی «مسیر تورمی 1401، سیاست تثبیت، کنترل ترازنامه و ثبات بازارها در 1402» نوشته دکتر تیمور رحمانی، اقتصاددان و عضو شورای پژوهشی پژوهشکده پولی و بانکی، تصویری ساختاری و تحلیلی از منشأ و پایداری تورم مزمن در اقتصاد ایران ارائه می‌دهد. این گزارش با رویکردی چندلایه، تورم را نه صرفاً نتیجه سیاست‌های پولی، بلکه محصول تعاملات پیچیده سیاست مالی، اقتصاد سیاسی و ساختارهای توزیع رانت در کشور می‌داند.
گزاره‌های چهارگانه؛ کلید فهم تورم مزمن در ایران
حتماً. در ادامه، خلاصه‌ای ۳۵۰ کلمه‌ای از متن ارائه‌شده با تمرکز بر گزاره‌ها و منطق تحلیلی دکتر تیمور رحمانی درباره ریشه‌های تورم در ایران آمده است:
خلاصه تحلیلی چهار گزاره درباره منشأ تورم در اقتصاد ایران
رحمانی ابتدا با تبیین چهار گزاره نظری، مسیر شکل‌گیری تورم مزمن در اقتصاد ایران را ناشی از پیوند میان اقتصاد سیاسی، ساختارهای بودجه‌ای، و توهم توسعه می‌داند.
گزاره نخست این است که بدون رشد مداوم نقدینگی، تداوم تورم بالا ممکن نیست. حتی اگر نقدینگی علت اصلی تورم نباشد، بدون رشد آن، تورم پایدار شکل نمی‌گیرد.
گزاره دوم بیان می‌دارد که رشد بالای نقدینگی در نتیجه‌ی دستور خرج دولت و کسری بودجه تأمین‌نشده از مالیات است. از این رو، سیاست پولی به‌تنهایی منشأ تورم نیست، بلکه بازتاب سیاست مالی است.
رحمانی با ارجاع به تحلیل‌های فریدمن و سارجنت، بر این نکته تأکید می‌کند که اگرچه تحلیل پولی تورم یا تمرکز بر کسری بودجه لازم است، اما در ایران کافی نیست؛ زیرا باید به نظام انگیزشی منجر به صدور دستور خرج دولت و تداوم کسری‌ها توجه کرد. این تحلیل، زمینه‌ساز گزاره سوم می‌شود: ریشه نهایی تورم در ایران، ساختارهای رانتی و اشکال گوناگون رانت‌جویی است که موجب کسری بودجه و در پی آن رشد نقدینگی می‌شوند.
گزاره چهارم نیز توهم رفاه و توسعه اقتصادی از مسیر تزریق منابع مالی را عامل اصلی این رانت‌جویی گسترده می‌داند. به باور نویسنده، از دهه ۱۳۵۰ به بعد، با گسترش اندیشه چپ، رشد شهرنشینی و تقاضای فزاینده برای خدمات رفاهی ارزان، دولت وارد مسیر پرهزینه‌ای شد که نتیجه آن، گسترش دستگاه بروکراتیک، توزیع یارانه‌های بی‌هدف، طرح‌های عمرانی ناکارآمد، و حمایت از کسب‌وکارهای فاقد توجیه اقتصادی بود؛ پدیده‌هایی که نه‌تنها توسعه نیافریدند، بلکه به تداوم تورم بالا دامن زدند.
از دید نویسنده، نقدینگی، پیامد دستور خرج مالی دولت و نظام انگیزشی رانتی است و بنابراین سیاست پولی به‌تنهایی قادر به مهار تورم نخواهد بود، مگر آنکه ریشه‌های سیاسی و مالی آن نیز اصلاح شود.
مشروح این گزارش را در اکوایران با تیتر «چرا تورم در ایران پایین نمی‌آید؟» بخوانید.
